Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Πόντιος ιστορικός, Πολυχρόνης Ενεπεκίδης

Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Πόντιος ιστορικός, Πολυχρόνης Ενεπεκίδης
Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Πόντιος ιστορικός, Πολυχρόνης Ενεπεκίδης

Τον θάνατο του γνωστού ιστορικού, συγγραφέα και καθηγητή πανεπιστημίου Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, ο οποίος έφυγε σε ηλικία 97 ετών, επιβεβαίωσε χθες η ελληνική πρεσβεία στην Αυστρία. Η σορός του πρόκειται να μεταφερθεί και να ενταφιαστεί στην Ελλάδα.

Γεννημένος στις 12 Ιουνίου 1917 στην Αμισό του Πόντου, ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης σπούδασε φιλολογία και ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να μετεκπαιδευτεί στα Πανεπιστήμια Παρισιού και Βιέννης, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας, αναλαμβάνοντας αργότερα υφηγητής και το 1960 καθηγητής στην έδρα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Βιέννης, όπου από το 1974 έως το 1992 που συνταξιοδοτήθηκε, προΐστατο του Ινστιτούτου Βυζαντινών Σπουδών.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορική έρευνα σε αρχεία και βιβλιοθήκες της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ελλάδας, της Ελβετίας, της Ιταλίας, της Βρετανίας και της Ουγγαρίας, ενώ υπήρξε δημοφιλής ομιλητής με τις δεκάδες των διαλέξεών του στην Ελλάδα και σε πόλεις της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Με τις επιστημονικές του έρευνες ευρωπαϊκών αρχείων και συλλογών χειρόγραφων, θεωρείται, ότι προσπάθησε να απομυθοποιήσει τη νεότερη Ελληνική ιστορία και να την απαλλάξει από διαστρεβλώσεις.

Τα πιο γνωστά έργα του ήταν «Η δόξα και ο Διχασμός. Από τα μυστικά αρχεία Βιέννης, Βερολίνου και Βέρνης, 1908-1918», «Η Βασιλική ανταρσία 1916-1918», «Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου (1908-1918), «Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1944», «Οι διωγμοί των Εβραίων εν Ελλάδι 1941-1944, «Αθηναϊκά, αττικοβοιωτικά, δωδεκανησιακά 1815-1980», «Εθνική συνείδηση των Μακεδόνων και των Βορειοηπειρωτών της Αυστροουγγαρίας».


Στη συνέντευξή του στην εκπομπή «Νυχτερινός επισκέπτης» ο καθηγητής Πολυχρόνης Ενεπεκίδης μιλάει για τον Απόδημο Ελληνισμό. Αναλύει τις αιτίες του αποδημητικού ρεύματος και κάνει διαφοροποιήσεις μεταξύ των μεταναστών. Αναφέρεται στον Ελληνισμό της Γερμανίας και τονίζει την αναγκαιότητα να προστατεύσουν οι Έλληνες του εξωτερικού τον Ελληνισμό. Αναφέρεται στον τρόπο που βλέπουν οι Αυστριακοί τους Έλληνες, καθώς και στην ιστορία των Ποντίων. Τέλος, προτρέπει τους Έλληνες να ασχοληθούν σοβαρά με τη γενεαλογία των ελαττωμάτων τους-είτε φυσικά είτε επίκτητα-και να αναλογιστούν ότι μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο μέσα στην Ευρώπη.