 |
| Η Αγία Σοφία Τραπεζούντας |
Του Γιώργου Γεωργιάδη
Δημοσιογράφου
Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα χωρών με κορυφαία τις ΗΠΑ και Μεγάλο Βασίλειο.
Για την βέλτιστη σχεδίαση και υλοποίηση των πολιτικών ασφαλείας δεν αρκούν μεμονωμένα πόροι, χρειάζονται και ανθρώπινοι πόροι.
Βασικά είναι ζητούμενο ο συνδυασμός πόρων, τεχνικών και ρουτίνας μέσω της αδιατάρακτης συνέχειας του κράτους ανεξαρτήτου αποτελέσματος εκλογικών αναμετρήσεων.
Η διπλωματική γραφειοκρατία παράγει στελέχη με διεθνή εμπειρία και γλώσσες μεν και απόλυτη προσήλωση στην τεχνική ασφάλειας και επάρκειας του κέντρου δε.
Για τον σκοπό αυτό η εκπόνηση Εθνικού σχεδίου ασφαλείας είναι ύψιστης σημασίας.
Το Εθνικό σχέδιο ασφαλείας δεν προτάσσει μόνο την αποτροπή αλλά κυρίως την πρόληψη και την σε βάθος πεδίου μακρο-ανάλυση των γεωστρατηγικών δεδομένων, την εσωτερική κατάσταση του υποκειμένου, τις διακριτές ισορροπίες εντός του,την κατανόηση της δομής της δικής του γραφειοκρατίας, τις εσωτερικές αντιφάσεις, τις εθνικές του νευρώσεις, τις δογματικές και εθνοτικές του διαφοροποιήσεις, τον εσωτερικό του ρυθμό σε πραγματικό χρόνο.
Πάνω σε αυτόν τον καμβά η εθνική γραφειοκρατία οφείλει να λειτουργήσει με πολυδύναμο χαρακτήρα,διατομεακό, πολυλειτουργικό.
Επί του προκειμένου, οφείλουμε να αναλύσουμε τον μακροπρόθεσμο δείκτη συνάφειας και αντίληψης της γειτνίασης με τον χώρο Τουρκία-Νέα Ανατολία.
Και αυτό για να υπάρχει παρόν και άμεσο μέλλον με ασφάλεια.
Η διπλωματική πολιτική ασφαλείας είναι ο πλέον φτηνός τρόπος απομείωσης επώδυνων στρατιωτικών δαπανών.
Η χώρα δεν είναι σε θέση να δαπανά τα ποσά της περιόδου 1990-2010 στον στρατιωτικό τομέα και υστερεί σημαντικά σε υλικό και στελεχιακό δυναμικό.
Το σχέδιο μπορεί να υπηρετηθεί με την Γραφειοκρατία νέου τύπου, με νέα στελέχη, Τουρκόφωνα με Πανεπιστημιακές περγαμηνές στις ΗΠΑ και γνώση της Ανατολίας.
Το υποκείμενο έχει ήδη δραστηριοποιηθεί ενεργά στην περιοχή αναφοράς, Βαλκάνια αλλά και εσωτερικό, επιλέγοντας τα κέντρα: Θράκη, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Ιωάννινα και έπονται Γιαννιτσά, Κως, Ρόδος, νησιά Νοτίου και Βορείου Αιγαίου καθώς και εύποροι συνοικισμοί των Αθηνών, Ψυχικό-Παλιό Φάληρο.
Σε γνωστά και μη πρώην Οθωμανικά στίγματα, όπως μνημεία, νεκροταφεία, τζαμιά, Μεντρεσέδες, Ιμαρέτ, με την στήριξη εντοπίων αυτοδιοικητικών δημάρχων.
Στόχος είναι να αναφερθεί η χώρα ως πρώην ειρηνική επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε Βαλκανικό πλαίσιο, μεταξύ Βοσνίας, δήθεν «Μακεδονίας», Αλβανίας, Κόσοβου, Νότιας Βουλγαρίας.
Στο πλαίσιο αυτό ενισχύεται κάθε ενέργεια υπενθύμισης πρώην Οθωμανικού παρελθόντος στον Τουρισμό, Πολιτισμό, Ενδυμασία.
Η επιχείρηση είναι ειρηνική και ενδυναμώνεται επικοινωνιακά με Τουρκόφωνα τηλεοπτικά προγράμματα σε ζώνης υψηλής τηλεθέασης.
Πρόκειται περί ενός ειρηνικού, σιωπηλού «Οθωμανικού Νέφους» στους Ελληνικούς Ουρανούς και δέκτες.
Με τον αυτόχθονα πληθυσμό σε κόπωση και εξόντωση οικονομική, η προσπάθεια δεν γίνεται ευρέως αντιληπτή καθώς πρυτανεύει η ανάγκη επιβίωσης καθημερινά.
Αντίποδας
Με δεδομένη την ισορροπία ισχύος αναφύεται το ερώτημα: Τι μέλλον γενέσθαι?
Με βάση την προιούσα ανάλυση επείγει σχεδιασμός αντιπρότασης και αντικίνησης στο εσωτερικό του υποκειμένου.
Στο ζήτημα της Ασφάλειας δεν χωρά συναισθηματισμός και αναβλητικότητα ούτε διλημματική υπαναχώρηση και προβληματισμός.
Η χώρα χρειάζεται συμμάχους στην Νέα Ανατολία. Μουσουλμάνους Συμμάχους και Χριστιανούς.
Η χώρα οφείλει να κτίσει σχέσεις συνεργασίας με όλες τις μορφές οργάνωσης των επιμέρους λαοτήτων ανεξαρτήτου δόγματος στην βάση της κοινής ιστορικής αναφοράς τόσο επί Βυζαντίου όσο και αργότερα στο πλαίσιο των Μιλέτ.
Η χώρα οφείλει να συνομιλεί επίσημα με όλες τις εθνοτικές και θρησκευτικές συνιστώσες της Νέας Ανατολίας με σκοπό την συνεννόηση και ενημέρωση των πληθυσμιακών μαζών για τις ειλικρινείς μας προθέσεις υπέρ της Ειρήνης και της διευθέτησης κάθε σοβαρής διαφοράς με βάση το Διεθνές δίκαιο,εν προκειμένω η χώρα οφείλει να δημιουργήσει δίκτυο θεσμικών συνομιλητών με γέφυρες τον Πολιτισμό,τις γλώσσες και τα δόγματα.
Η ανάπτυξη της πολιτιστικής αυτονομίας των τοπικών συλλογικοτήτων τα τελευταία χρόνια ανοίγει δρόμους συνεννόησης και φιλίας που δεν θα εδράζονται στα κατεστημένα θεωρητικά σχήματα του Κεμαλισμού και του Σουνιτικού Ισλάμ αλλά στην νέα κοινωνία των πολιτών με αναφορές στο ήπιο Ισλάμ με Ελληνικές ρίζες των Αλεβί, στις συσσωματώσεις των εθνοτήτων Λαζών, Τσερκέζων, Μεγγρέλων, Κούρδων, Αράβων, Πομάκων, Γεωργιανών, Κιρκασίων και λοιπών καθώς και των αμιγώς Ελληνογενών στοιχείων.
Όταν τελικός στόχος είναι η Ειρήνη και η καλή γειτονία αυτό δεν είναι δυνατόν να ενοχοποιηθεί εσωτερικά.
Η χώρα πρέπει να έχει λόγο και θέση στην Νέα Ανατολία καθώς η ταυτότητα της ιστορικά από τον 10ο αιώνα π.Χ είναι συνδεδεμένη με την περιοχή σε αντίθεση με το Οσμανικό καθεστώς που διεκδικεί πατρωνία των Βαλκανίων ως δύναμη κατοχής και επιβολής μέσω εξισλαμισμών.
Η Νέα Ανατολία πρέπει να ξανακοιτάξει στον πρότερο εαυτό της στην εποχή των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων και επιστημόνων της Ιωνίας και Πόντου.
Και αυτό πρέπει να γίνει γνωστό στους σύγχρονους κατοίκους για να βοηθηθούν στην Ευρωπαική τους συγκρότηση ως ισότιμα μέλη της Εσπερίας και όχι σαν στοιχεία καθυστερημένων κοινοτήτων της εσώτερης Ανατολίας του παρόντος.
Η μετεξέλιξη της Τουρκίας σε Νέα Ανατολία εξυπηρετεί τους κατοίκους της καταρχήν, γιατί τους δίνει ιστορικό βάθος 30 αιώνων και όχι μόνο 5 των Οσμανών, τους επανατοποθετεί στον παγκόσμιο χάρτη ως δυνάμεις με κοσμοθεωρητική αντίληψη που υπερβαίνει την κατεστημένη διχαστική αντίληψη της πολιορκίας της Βιέννης και εξασφαλίζει το Αιγαίο, την Θράκη και τον Ευφράτη από μελλοντική πολεμική σύγκρουση ευρέως φάσματος.
Επίλογος
Η αρχιτεκτονική του Ποντιακού χώρου είναι πολύ σημαντική για την ευόδωση ενός σχεδίου ασφαλείας και ειρήνης για το Αιγαίο.
Εμείς μπορούμε να είμαστε οι πρεσβευτές και οι συνομιλητές της ειρήνης και της κατανόησης μεταξύ των λαοτήτων της Ανατολίας.
Με την λύση του Ιστορικού εκκρεμούς που αφορά την Γενοκτονία που θα προέλθει από την συζήτηση και σύνθεση με τις λαότητες αυτές.
Είναι δυνατή κατά την γνώμη μου η αναγνώριση με τους λαούς, την διανόηση και επέκεινα του κράτους.
Δυστυχώς η Ελλαδική γραφειοκρατία λόγω Τουρκοφοβίας και ενδοτισμού αρνείται να δει το προφανές: Δεν υπάρχει μια Τουρκία αλλά πολλές εκ των οποίων αρκετές από αυτές είναι πολύ φιλικές προς εμάς.
Και μείς οι Πόντιοι έχουμε ανοιχτούς δρόμους επικοινωνίας μαζί τους.
Επιπροσθέτως η Ελλαδική γραφειοκρατία απλώς παρατηρεί στην επικράτειά της αλλά και στην γειτονιά μας την Οσμανική Τουρκία του 50% του πληθυσμού της, να αλώνει συνειδήσεις Αλβανών, Πομάκων, Σέρβων, Σλάβων των Σκοπίων, να επιτηρεί μνημεία Οσμανών σφαγέων του Ελληνισμού στα Γιαννιτσά, να έχει ανοιχτό δίαυλο με Δημάρχους και να καθορίζει ατζέντα τουριστικής πολιτικής με βάση τα Οσμανικά μνημεία κλπ.
Η Ελλαδική γραφειοκρατία στηρίζει δηλ, άθελά της,την επιβίωση ενός μοντέλου συγκρότησης ενός κράτους που απειλεί ευθέως την ύπαρξή μας και την δική της ύπαρξη.
Για τον λόγο αυτό πρέπει εμείς αναμορφώνοντας την αρχιτεκτονική μας να πιέσουμε για αλλαγή πολιτική ασφαλείας στα κλιμάκια της Γραφειοκρατίας αφ’ ενός και αφ’ ετέρου να σχεδιάσουμε την δική μας πολιτική κατανόησης και διαλόγου με τις Ελίτ της άλλης μεριάς, των λαοτήτων και εθνοτήτων, είτε Χριστιανών είτε Μουσουλμάνων, είτε Αλεβιτών.
Τότε και με αυτόν τον τρόπο θα μειώσουμε στο ελάχιστο τις αμυντικές δαπάνες.
Και όχι με τις ιδεοληπτικές εμμονές είτε Αριστερές είτε Δεξιές που τελικά όλες είναι Ελευθεριοβενιζελικές περί «ακεραιότητας του Κεμαλισμού» και τώρα του Σουλτανισμού.
Σημ: Πολλά σημεία του άρθρου προέρχονται από συζητήσεις μου με τον Κοινωνικό Ανθρωπολόγο του Πρίνστον Νίκο Μιχαηλίδη.