Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Οι Πόντιοι αποχαιρέτησαν τον Χρήστο Αντωνιάδη

Για το «μακρύ ταξίδι στην αιωνιότητα» έφυγε σε ηλικία 63 ετών ο Χρήστος Αντωνιάδης, επίκουρος καθηγητής Νευροχειρουργικής Κλινικής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έφυγε ο άνθρωπος που τραγούδησε τα βάσανα και τις περιπέτειες του ποντιακού ελληνισμού. Μέσα από τους στίχους που έγραψε και τραγουδήθηκαν από τους Στέλιο Καζαντζίδη, Χρύσανθο Θεοδωρίδη, Στάθη Νικολαΐδη, Αχιλλέα Βασιλειάδη, αλλά και Μαυροθαλασσίτες Πόντιους της Τουρκίας και αγαπήθηκε από τους Πόντιους πάρα πολύ.

Τα τραγούδια που έγραψε ακούγονται καθημερινά από όλους του ραδιοφωνικούς σταθμούς της χώρας που παρουσιάζουν ποντιακό πρόγραμμα και συνοδεύουν κάθε πολιτιστική εκδήλωση, γλέντι, γιορτή και χαρά, σε κάθε γωνία της γης, όπου ζουν Πόντιοι. Τραγούδια που περιγράφουν με τρόπο μοναδικό τις αλησμόνητες πατρίδες και τα βάσανα της προσφυγιάς, αναδεικνύουν μεγάλα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας και υμνούν τις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα. Ποιος δεν έχει ακούσει «Την Πατρίδα μ’ έχασα», «Πατρίδα μ’ άραεύωσε», «Μαυροθάλασσα», «Ορθοδοξία», «Χαρά» και «Χούι – Χούι».

Ήταν το 2009 το καλοκαίρι που ο Χρήστος Αντωνιάδης επισκέφθηκε την περιοχή μας προσκεκλημένος του Πολιτιστικού Συλλόγου Θρυλορίου «Η Κερασούντα και το Γαρς». Τότε μιλώντας μαζί του μας είχε καταθέσει την αγωνία του για το μέλλον της ποντιακής διαλέκτου αλλά και την ελπίδα του για τη διάσωσή της μέσω του τραγουδιού. Ακολουθώντας πιστά τη ρήση του Ελύτη, «μόνη έγνοια η γλώσσα μου», ο Αντωνιάδης κατέθετε καθημερινά την αγωνία του για το μέλλον της ποντιακής διαλέκτου και ήλπιζε ότι συμβάλλει στην διάσωσή της με το έργο του.

Με σύνθημά του «Η ποντιακή διάλεκτος δεν έχει το κουράγιο να πεθάνει», ο Χρήστος Αντωνιάδης έγραφε στίχους στα ποντιακά μεταφέροντας ουσιαστικά τα βιώματα που «εισέπραξε» πριν από χρόνια από τη γιαγιά του με έναν και μοναδικό σκοπό, όπως τόνιζε με συνέντευξή του «Να μη χαθεί η γλώσσα μας. Αυτός είναι άλλωστε και ο μοναδικός λόγος που ασχολήθηκα με τη στιχουργική. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι όταν μια γλώσσα-διάλεκτος δεν διδάσκεται στα σχολεία, είναι καταδικασμένη να πεθάνει. Και δεν θέλω να συμβεί αυτό στα ποντιακά» σημειώνει.

Εκτός από στίχους, ο Χρήστος Αντωνιάδης είχε μεταφράσει και τη «Μήδεια» του Ευριπίδη στην ποντιακή διάλεκτο: «Ελπίζω να εκδοθεί και να μείνει στις βιβλιοθήκες των νεότερων γενιών. Να μάθουν για παράδειγμα ότι τις “Συμπληγάδες πέτρες” εμείς οι Πόντιοι τις λέμε συμπληγολίθαρα», μας είχε πει τότε…

Σήμερα τον αποχαιρετούμε με τους στίχους του τραγουδιού του με τίτλο «Την πατρίδα μ’ έχασα»…

Την πατρίδα μ’ έχασα
Έκλαψα και πόνεσα
Λύουμαι κι αροθυμώ, όι - όι
Ν’ ανασπάλω κι’ επορώ

Τα ταφία μ’ έχασα
Ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι - όι
Και ‘ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ

Εκκλησίας έρημα,
Μοναστήρεα ακάντηλα
Πόρτας και παράθυρα, όι - όι
Επέμναν ακράνοιχτα

Μίαν κι άλλο ‘ς σην ζωήν μ’
Σο πεγάδι μ’ σην αυλήν μ’
Νερόπον ας έπινα, όι – όι